Het nut en de noodzaak van training in de voorbereiding bij de implementatie van ESG-wetgeving

We kunnen als adviesbureau uitgebreide verhandelingen over nieuwe wetgeving publiceren en welke stappen je moet nemen om die wetgeving te implementeren, maar zijn dat – gezien de technologische ontwikkelingen - nog wel de vragen waar onze opdrachtgevers mee zitten en kunnen we op dat punt als adviesbureau nog  toegevoegde waarde leveren? Met deze vraag zitten natuurlijk niet alleen wij: veel organisaties zullen hun wendbaarheid moeten tonen om in te kunnen spelen op de toename van de inzet van bijvoorbeeld AI apps.

Waar we naar mijn mening altijd meerwaarde kunnen blijven leveren als adviesbureau, is de combinatie van persoonlijk contact, specifieke expertise en storytelling op basis van eigen ervaringen (vraag dat ook maar aan ChatGPT!). Dus ik maak jullie graag deelgenoot van een belangrijk aspect dat wij in verschillende duurzaamheidsprojecten zijn tegengekomen.

Nieuwe en complexe materie

Met de komst van de Sustainable Finance Disclosure Regulation (SFDR), de EU Taxonomy en de CSRD is veel nieuwe regelgeving op het gebied van duurzaamheid van kracht geworden. De materie is nieuw en lastig doordat sprake is van nieuwe definities (die niet altijd overeenkomen binnen de verschillende richtlijnen), nieuwe concepten (b.v. dubbele materialiteit) en omdat een grote hoeveelheid vereisten uit meerdere richtlijnen met elkaar samenhangt en in een relatief korte periode van kracht wordt.

De meeste financiële instellingen starten, mede vanwege die complexiteit van de wetgeving en de omvang ervan, een project op om de wetgeving geïmplementeerd te krijgen. Een goede projectstructuur met een duidelijke governance, een project sponsor en een projectteam faciliteert namelijk een goede impact- en gapanalyse zodat duidelijk wordt waar de instelling zich bij de implementatie op moet richten en zorgt er, als het goed is, voor dat men altijd kan terughalen waarom bepaalde besluiten zijn genomen.

Noodzakelijke kennis

De implementatie van die nieuwe wetgeving vraagt dus veel van medewerkers: met nieuwe definities leren werken, nieuwe concepten eigen maken en in staat zijn om die concepten te vertalen naar de impact voor de organisatie. Wat je als instelling zou willen voorkomen, is dat je bij het uitvoeren van business impact assessments of duurzaamheidsrisico assessments nog veel tijd kwijt bent aan het uitleggen van definities en concepten. Want als je de betrokkenen samen in 1 kamer hebt gekregen om een assessment te doen, wil je geen tijd meer verliezen aan definitiekwesties over wat bijvoorbeeld een duurzaamheidsrisico is. Dan wil je dat de focus ligt op de impact die een risico heeft op de business of investering.

Wat een positieve bijdrage kan leveren in de situatie zoals hiervoor geschetst, is ervoor zorgen dat iedereen een basiskennis heeft voordat de inhoudelijke discussies beginnen. Wij hebben zelf ondervonden dat je soms, bijvoorbeeld door tijdsdruk, geneigd bent om zo snel mogelijk de inhoudelijke discussie te willen voeren, maar dat medewerkers daar op dat moment nog helemaal niet aan toe zijn.

Het kan dan helpen om het basis kennisniveau over die nieuwe begrippen en concepten van belangrijke stakeholders en betrokkenen eerst op peil te brengen, bijvoorbeeld d.m.v. een basis training eventueel aangevuld met meer inhoudelijke trainingen. De medewerkers die dagelijks of wekelijks met het project bezig zijn hebben naast de basistraining vaak baat bij meer inhoudelijke sessies die hen helpen om de materie eigen te maken waarmee zij concreet aan de slag moeten. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het helder krijgen van de doelstellingen en datavereisten van de verschillende ESRS standaarden (CSRD) of kennis die nodig is om de materialiteit van ESG-onderwerpen te bepalen. Hoe doe je dat en wat houdt het in als er een kwalitatieve of een kwantitatieve assessment wordt gedaan.

Het op de juiste manier inzetten van het instrument training in een implementatietraject blijft mensenwerk. Wij zijn van mening dat het nog meer dan bij andere wetgeving zoals de AIFMD (Alternative Investment Management Directive) en (MiFID) Markets in Financial Instruments Directive, noodzaak is om medewerkers met de juiste kennis te voeden in de voorbereidingsfase. Het kan frustratie over de voortgang van het project voorkomen, naast frustratie tussen medewerkers onderling omdat het kennisniveau van collega’s te beperkt is voor de inhoudelijke assessments die moeten worden gedaan.

Als adviesbureau hebben we de kans om te zien hoe instellingen soms hetzelfde, maar ook verschillend omgaan met de implementatie van wetgeving. Die ervaringen kunnen wij weer meenemen in trainingen en projecten. Wij leren ook nog steeds, maar iets minder ‘artificial’.

Nieuwsgierig naar andere ervaringen, blijf ons volgens of neem contact op met Miranda Haak miranda.haak@4esgconsulting.nl